Alweer de laatste stage week in Kisumu

Hallo allemaal!
Weer een verslag vanuit Kenia. Deze week was de laatste stageweek in Kisumu. Het was weer een week met heftige gebeurtenissen maar zeker ook hele mooie. Veel leesplezier!

Maandag 30 september:
Vandaag start ik mijn laatste week in Jaramogi Hospital. Het was een beetje een rare dag. De medewerkers van de afdeling moesten sinds vrijdag weer terug komen om te werken, dit was verplicht. Dus vandaag was er allemaal vast personeel. Vandaag heb ik bijna niks gedaan. De hoofdzuster zei ook dat ze geen overzicht had die dag, ze was ook in de war omdat er zoveel mensen waren. Van het beklimmen van Monkey Rock had ik nog doorns in mijn handen. Dit liet ik aan een collega zien en toen wilde zij de doorns eruit halen. Super lief! Ze pakte een opzet naald en floepte hiermee de doorns uit mijn hand. Alle doorns zijn er nu wel uit! Super fijn. Verder was het een rustige dag op stage.
’s Avonds wilde Gwyneth wat weggooien buiten, rent er toch ineens een mega grote kakkerlak naar binnen. Hij was echt heeel erg groot!!! We renden gelijk naar buiten en vroegen aan de bewaker of hij hem weg wilde halen. Die kerel kwam oprecht niet meer bij van het lachen. Hij zag ons weer aankomen hoor, sjonge jonge hahaha. Uiteindelijk had hij de kakkerlak gevangen. Voortaan is het opletten geblazen als we ’s avonds iets weg willen gooien, haha!

Dinsdag 1 oktober:
Poeh! De tijd gaat snel zeg, het is al 1 oktober. De tijd vliegt hier echt. Vandaag was het weer een redelijk rustige dag. Alle vaste medewerkers waren bijna de hele dag in een bespreking. Dus heb ik samen met drie andere verpleegkundigen gestaan de hele dag.
’s Middags kwam er een meisje van 11 met down syndroom binnen. Ze was buiten bewust zijn. Dit kwam doordat ze een hele hoge bloedsuiker had en diabetische ketoacidose. Dit is erg gevaarlijk, het lichaam kan zichzelf dan vergiftigen. Ze kreeg een vloeistof dat de bloedsuiker zou moeten laten dalen, helaas had dit niet geholpen. De bloedsuiker was nog steeds heel erg hoog. Ook was er een jongetje van 8 die een week geleden was ontslagen. Hij was nog geen week thuis en was weer erg ziek geworden. Veel vocht vasthouden en slecht kunnen ademen. Dat was wel zielig om te zien.
Verder was het een rustige dag en heb ik niet veel gedaan.


Woensdag 2 oktober:
Nog maar twee dagen en dan is stage voorbij! Gister avond en vanochtend voor stage had ik nog een naar gevoel over het meisje met down syndroom. Toen ik op stage aankwam lag er een kindje in de kamer waar de overleden kindjes worden gelegd. Toen wist ik al genoeg, het meisje was helaas overleden. Ik ging naar HDU, hier sta ik al de afgelopen 3 weken. Hier liep ik mee met de overdracht. Toen het tijd was voor de medicatie moest ik eventjes wat naar een ander hok brengen. Op dat zelfde moment werd met meisje met down syndroom opgehaald door het mortuarium. Dit was wel erg heftig om mee te maken. De familie was erg emotioneel. Ik kreeg ook gelijk een brok in mijn keel. Dit soort dingen ga ik denk ik nooit meer vergeten, ook al zal ik het vaker zien in de zorg. Het blijft toch elke keer weer heel moeilijk. Verder ben ik nog mee geweest naar een echo en heb gezien hoe ze een röntgenfoto maken. Heel het ziekenhuis doorlopen met een ziek kindje is best zwaar.
Verder zijn er vandaag best veel kinderen. Er worden weer redelijk wat kinderen opgenomen. Verder was het een rustige dag.
’s Middags werd ik is een keer als eerste opgehaald! Leuk om te zien hoe de rit naar de stage van Kiki en Gwyneth is. Kiki en Gwyneth hebben geld opgehaald om spulletjes te halen voor PandiPieri. Dit hebben we vanavond gedaan. Eerst zijn we naar de supermarkt geweest waar we eigenlijk altijd heen gaan voor onze boodschappen. Hier heb ik voor mezelf een boek gekocht, ja echt. Zelfs in Kenia koop ik boeken voor mezelf. Toen we klaar waren in Foodplaza ( zo heet de winkel waar we altijd heen gaan) zijn we nog naar een andere winkel geweest. Hier ging alles goed tot Kiki even moest pinnen. De pinautomaat weigerde en we waren alle drie super moe. Gelukkig kwam het goed en heeft ze kunnen pinnen. We zijn pas laat gaan avond eten en hebben een rustige avond gehad.


Donderdag 3 oktober:
Woooow! Vandaag alweer de laatste stage dag in Kisumu! Wat gaat de tijd snel!
Het was een redelijk rustige dag. Wel was er een vrouw die heel stom tegen me deed. Ze eiste dat ik het slangetje van de beademing aansloot. Ik zou oprecht niet weten hoe je moet bepalen op hoeveel liter de zuurstof moet staan en iemand anders was er al mee bezig. Een tijdje later was ik met de hoofdverpleegkundige de dossiers aan het bijwerken. Hoor ik toch ineens een plof. Ligt dat kind van die vrouw ineens op de grond. Niet heel professioneel maar ik heb de vrouw gewoon de hele dag genegeerd. Ik mocht vandaag ook weer mee naar de CT-scan. We zijn er twee keer heen moeten lopen. De eerste keer waren ze bezig aan het apparaat dus kon de scan niet gemaakt worden. Konden we weer het hele stuk terug. Een uurtje later konden we wel terecht voor de scan. Net als de vorige keer heb ik geen idee wat er allemaal gebeurde maar het was wel interessant. Ik had een stroopwafel meegenomen voor de hoofdverpleegkundige omdat ze mij de afgelopen drie weken ook meerdere keren eten heeft aangeboden. Ze vond het heel erg leuk en lekker. Ze vroeg toevallig of we in Nederland boeren hebben. Zeker hebben we boeren gezien het nieuws in Nederland van afgelopen week. Ik had aan haar laten zien dat de boeren in Nederland geprotesteerd hadden, ze kwam echt niet meer bij. Ze moest er zo hard om lachen. Dat trekkers met z’n drieën op een rij op de snelweg reden. Hahaha!
Verder was het rustig op stage. Het was wel een beetje moeilijk om afscheid te nemen. Ik heb toch drie weken op de afdeling gestaan. Ik kreeg nog een knuffel van de hoofdverpleegkundige en iedereen zei dat ze me gingen missen.
Na stage ben ik nog een keer met Kiki en Gwyneth mee geweest om nog wat spulletjes te halen voor hun stage. Verder hebben we een lekkere rustige avond gehad.

Vrijdag 4 oktober:
Vandaag stond de wekker om 08:00 uur. Kiki en Gwyneth hebben vandaag de spulletjes bij PandiPieri gebracht die ze hebben gekocht van hun opgehaalde geld. Ik vond het ook leuk om eventjes mee te gaan en om te zien waar ze de afgelopen weken stage hebben gelopen. Het was erg leuk om te zien hoe leuk de kinderen en de juffen de spulletjes vonden. Verder hebben we een rustige middag gehad. ’s Avonds hadden we geen zin om te koken dus zijn we bij Laughing Buddha gaan eten. Cheesy fries en een pizza. Nog een Nutella cake nadien, die helaas wel een beetje tegen viel. Maar het was een hele gezellige avond met zijn drieën.


Zaterdag 5 oktober:
Vandaag zijn de meiden van Rangala en al hun spullen weer ingetrokken in het huisje in Kisumu. We zijn ’s middags naar de Masai Market geweest. Hier heb ik een hele hoop spullen gekocht. Verder hebben we vandaag niks gedaan. Een lekkere rustige avond gehad, we waren allemaal erg moe.

Zondag 6 oktober:
Zondag uitslaapdag!!! Nouja ik was om 08:00 uur al wakker, maar het idee was leuk geweest. Na het ontbijt werden we door Clarice gebeld. Haar dochtertje was erg ziek en ze zou het heel erg fijn vinden dat wij meegingen naar het ziekenhuis. Wij aarzelde geen moment en we zijn naar Obama gegaan. Ze vonden het erg leuk om me weer te zien, maar waren iets minder blij dat ik een kindje had meegenomen. Ze zijn weer op volledige lockdown. Gelukkig wilde ze haar wel helpen. Hierna zijn Daphne, Kiki, Gwyneth en ik naar Laughing Buddha gegaan. Hier hebben we van alles en nog wat gegeten. Super lekker allemaal. Verder was het een rustige middag. Straks nog eventjes spulletjes inpakken, want we gaan morgen naar Masai Mara! Heb er super veel zin in, kijk er heel erg naar uit! Lekker een weekje vakantie! We gaan lekker genieten met z’n alle.

Lekker vakantie nu! Morgen gaan we naar Masai Mara en zaterdag verhuizen Kiki, Gwyneth en ik naar Rangala. We zijn al gewoon op de helft van deze reis. De tijd gaat super snel. Ik hoop dat ik meer uit mijn stage kan halen in Rangala dan hier in Kisumu. We hopen op het beste!

Groetjess uit Kenia!
Demi