Stage week en Monkey Rock trotseren

Heee allemaal!

Daar ben ik weer. Helaas heb ik deze week geen foto's kunnen plaatsen omdat de stroom zoveel uitgevallen was deze week. Hierbij mijn verhaal van de week. Veel leesplezier!

Maandag 23 september:
Weer een nieuwe week in het ‘JOOTHR’ ziekenhuis. Een nieuwe week staat ook bijna gelijk aan een bezoekje aan de administratie. Dit keer heb ik maar een half uur moeten wachten, record! Helaas was diegene die ik moest hebben niet zo aardig. Ik vroeg rustig of de staking al over was, maar niet dus. Toen vroeg ik waar ik heen moest. Kreeg ik als antwoord dat ik het zelf maar uit moest zoeken. Dat vond ik niet zo leuk, daar ben ik hier niet voor. Ik zei maar dat ik dan weer naar de kinderafdeling zou gaan, krijg ik als antwoord terug dat er maar drie patiënten zijn. Dan weet ik het ook niet meer hoor.
Dan maar weer terug naar Obama Children’s Hospital. Onderweg naar Obama had ik Marielle gebeld omdat ik het echt niet leuk vond hoe er tegen me werd gedaan. Dit begreep ze gelukkig heel goed en ze zou ’s middags eventjes langs komen.
Bij Obama vond de hoofdverpleegkundige het heel leuk om mij weer te zien. Rond een uur of twaalf kwam Marielle langs en zijn we weer naar de administratie gegaan. Heel even wachten op die mevrouw van vanochtend en toen konden we met haar praten. Nu deed ze ineens wel aardig, stommerd dat het is. Wel heb ik besloten om de resterende twee weken op de kinderafdeling te blijven. Gewoon omdat ik niet weet hoe lang de staking nog gaat duren. En ik vind het hier ook gewoon heel erg leuk.
Na het gesprek bij de administratie hebben Marielle nog even wat gedronken in het restaurant van het ziekenhuis. Ik was wel een tijdje weg, oeps. Maar dat maakt ze hier toch niks uit. Toen ik terug kwam waren er ineens twee kindjes ontslagen. Super fijn voor hun! Wel kwam er helaas een nieuw kindje binnen met ernstige malaria. Malaria is echt de meest voorkomende ziekte waarmee de kindjes op dit moment binnekomen. Toen ik terug was vroeg de hoofdverpleegkundige of ik mee ging met haar om te lunchen, primaaaa ik ga wel mee hoor! Ze moeten hier altijd heel erg hard lachen om de twee boterhammen en het eitje dat ik eet. Om 15:00 uur was ik weer terug op de afdeling, bijna klaar dus! Het laatste uurtje was erg rustig gelukkig. ’s Avonds hebben we bonen in tomaten saus en rijst gegeten. Dit was niet helemaal een succes helaas. Verder was het een rustige avond.


Dinsdag 24 september:
Weer een dagje bij Obama. Zoals elke dag heb ik de vitale functies opgemeten en de intra veneuze injecties klaargemaakt. De ochtend was wel heel rustig. In de middag was het wel een stuk drukker. Er kwam een meisje binnen die in shock verkeerde. Toen was het even gekkenhuis. Het meisje was uitgedroogd doordat ze meerdere dagen achter elkaar diarree had gehad. De uitdroging was zo erg dat ze hierdoor in shock raakte. Er werden twee infusen ingebracht, hierdoor werden heel veel vloeistoffen doorheen gejast. Na een tijdje ging het beter, kwam het meisje rechtop zitten en kreeg ze iets van yoghurt ofzo. En ja hoor, je raadt het al. De yoghurt kwam eruit. Het scheelde niet veel of het was op mij beland. Super vies. Ik heb gelijk maar even schoon linnengoed gepakt. Verder kwam er nog een student die ik op NBU heb ontmoet even kijken hoe het ging. Daar heb ik nog een tijdje mee zitten kletsen. Natuurlijk ook met een collega van de afdeling. Hiermee heb ik zitten kletsen tot het tijd was om naar huis te gaan!
Marielle zou eventjes op stage bezoek gaan bij Gwyneth en Kiki. Kiki loopt nu ook stage op Pandi Pieri. Joyland was niks voor haar, wat ik helemaal begrijp! Marielle kwam eventjes mee om de rug van Gwyneth te masseren want hier had ze erg veel last van. Rond 17:00 uur viel de stroom weer is uit. Dat was dus koken en eten in het donker. Dit heeft de hele avond geduurd. Het was wel weer een hele leuke dag!


Woensdag 25 september:
Jaaahoor we zijn op de helft van de week! Alleen vandaag en donderdag nog. De ochtend begon leuk, aardige collega en de patiënten en de ouders vinden het leuk om me te zien. Hierna riepen ze heel de tijd ‘mzungu’. Dit betekend ‘blanke’ in het Swahili. Als ze dit riepen gingen ze verder in het Swahili en gingen ze heel erg hard lachen als ik het niet begreep. Dit was wel echt heel erg vervelend. Dit ging nog wel een tijdje door helaas. Verder was het een hele rustige dag op stage.
Eenmaal thuis hebben we zoals elke dag lekker rustig gedaan na een dagje stage. Gwyneth werd om 18:00 uur opgehaald om mee te gaan met het straatkinderen project. Dit wordt vanuit Pandi Pieri gedaan. Daarom hebben Kiki en ik met zijn tweetjes gedineerd. We gingen iets eten met gepureerde broccoli, courgette, gehaktballetjes en pasta. Het pureer gedeelte ging niet helemaal van harte helaas. Het was echt wel mislukt. Gelukkig lost ketchup een hele hoop op. Ik moet in Nederland afkicken van de ketchup denk ik, hahaa!
We hadden ook een mega meevaller vandaag! De stroom deed het een keer de hele avond. Echt een wonder!

Donderdag 26 september:
De laatste dag bij Obama van deze week! Het was een rustige dag. Zoals altijd vitale functies opgemeten en vloeistoffen klaargemaakt. Daar wordt ik echt beter in! Kreeg gewoon een compliment van een collega, super lief!
Ik zat een beetje te zitten op een stoel, dat is wel iets wat ik een groot deel van de dag aan het doen ben. Zie ik toch ineens een muis de kamer uitrennen. GADVERDAMME! Ik zat gelijk met m’n voetjes van de vloer. Was er zelfs een beetje misselijk van. Echt heel erg vies.
’s Middags liep ik eventjes met een collega mee, ze wilde eventjes wat halen ofzo. Haha ik heb eigenlijk nog steeds geen idee wat ze ging doen. We gingen naar een meneer en die is nogal vol van zichzelf. We stonden eventjes te praten en hij noemde me in dat gesprek alleen maar mzungu. Ik zei op een fatsoenlijke manier dat ik graag wilde dat hij me gewoon bij mijn voornaam noemde. Ik heb namelijk zo’n keykoord met mijn naam erop. En ‘Demi’ is nou echt niet de moeilijkste naam. Maar hij weigerde me ‘Demi’ te noemen. Hij zei letterlijk ‘No i’m going to call you mzungu today’. Stomme drol dat het is. Daarna bleef hij beweren dat ik ‘Nordic’ was. Dus uit Noorwegen, IJsland, Denemarken, die kant kom. Ook zei ik duidelijk dat ik uit Nederland kwam. Ik keek echt met een hoofd dat ik dat gesprek echt niet meer wilde voeren. Ik had het er nog met collega’s over en ze zeiden dat hij wel van een grapje houdt. Nou euh ik ook! Maar dit was echt niet grappig. Ik ga hem toch ook geen zwarte noemen heel de tijd. Vond het echt heel erg respectloos. Ben hem ’s middags ook nog tegen gekomen en ik ga niks meer tegen hem zeggen.
’s Middags kwam er weer een kindje binnen die niet reageerde. Kreeg vocht toegediend en hij moest overgeven. Ook zette de arts een neus sonde bij hem. Op de een of andere manier kwam daar kots uit, geen idee hoe dat kon. Verder heb ik geholpen bij de medicatie ronde. En toen was het al weer tijd om naar huis te gaan.
Thuis aangekomen deed de stroom het weer is niet. Och wat is het toch fijn om geen stroom te hebben. Dus hebben we weer in het donker gekookt en gegeten. We verveelden ons een beetje ’s avonds, dus ben ik in kaarslicht gaan lezen en hebben Kiki en Gwyneth een puzzel gemaakt. Met behulp van wat zaklampen. Daarna zijn we na een lange en drukke week vroeg in slaap gevallen.

Vrijdag 27 september:
Jaaaa weeekend! Lekker uitgeslapen. ’s Ochtends hebben voor het weekend even boodschappen gedaan. ’s Middags hebben we met zijn 6en geluncht. De stroom was helaas nog steeds uit. Dit heeft tot 14:00 uur geduurd. Verder hebben we een hele rustige dag gehad.

Zaterdag 28 september:
Vandaag ging de wekker om 06:00 uur! We werden om 07:00 uur opgehaald om naar Monkey Rock te gaan. Ik heb lekker voorin in de tuktuk gezeten, dat scheelt echt in gehobbel. Eenmaal aangekomen schrokken we toch wel een beetje. Het was echt een hele grote en hoge berg. Samen met Nicolenne, Kiki, Gwyneth, Marielle en twee gidsen zouden we de berg op gaan. Na een kleine foto sessie en na wat moed verzameld te hebben begonnen we toch echt de tocht. Ik kan echt niet uitleggen hoe het was. Het was echt heel erg zwaar. Ben wel zes keer ( of misschien wel meer keren) gevallen. M’n broek heeft de tocht niet overleeft, hahaha! Beneden kwamen we erachter dat we echt heftig verbrand waren. De rit terug met de tuktuk was erg relaxed. Thuis zijn we in het zwembad gesprongen en we hebben verder heel de middag niks gedaan. ’s Avonds zijn we met zijn alle naar de KFC geweest. We zijn snel naar bed gegaan! Het was een super leuke maar ook echt een hele zware dag. De schrammen en blauwe plekken zijn wel het bewijs dat het heftig was.


Zondag 29 september:
Vandaag hebben we uitgeslapen en boodschappen gedaan. Nog even met mama gefacetimed. Was super leuk om haar weer te zien en de katjes ook weer eventjes te zien. Zondag is de kliekjes dag! Dan eten we altijd het eten wat we hebben ingevroren. Dus de broccoli pasta was mijn avondeten. Wederom met ketchup!
Verder was het een rustige avond!

Morgen de laatste stage week in Kisumu! Het is heel jammer dat ik niet alles uit mijn stage heb kunnen halen hier. Daar baal ik wel van, maar het is niet anders. Nog een weekje en dan zijn we al op de helft van de hele trip! We gaan er weer een leuke week van maken!

Ik zal proberen deze week foto's te plaatsen! Ligt even aan de stroom. Jullie horen van mij!

Groetjeessss,
Demi