Eerste stage week in Rangala

Hallo allemaal!

Oeps! Iets later dan normaal. Maar beter laat dan nooit!

Deze week was de eerste stage week in Rangala. Ik heb erg moeten wennen aan mijn collega's en uberhaupt aan Rangala. Het gaat weer helemaal anders als in Kisumu.

Veel leesplezier!

Maandag 14 oktober:

Vanacht was de tweede nacht in Rangala. Gister avond was het super hard aan het regenen en onweren. Zo hard dat we hebben besloten dat ik bij Kiki en Gwyneth op de kamer ga slapen. We hebben het matras van mijn ' oude' kamer verplaatst naar de andere kamer. Nu slapen we gezellig met z'n drieën. Vandaag ging om 08:00 uur de wekker. Consulata zou om 09:00 uur bij ons huis zijn. Maar het blijft Kenia natuurlijk. Ze was er om 10:15 uur. Ze legde uit dat dit door het weer van de afgelopen avond kwam. Ze kon niet over de brug waar ze normaal wel overheen gaat en moest ze omrijden. Toen Consulata er was zijn we langs onze stages gegaan. Eerst gingen we langs Babyhome. Hier hebben we sister Mary-Esther ontmoet. Zij is het hoofd van Babyhome. Alles is hier streng gelovig, katholiek. Overal zijn beelden en foto's van Jezus. Dit is toch wel weer even wennen. Sister Mary-Esther heeft een aantal dingetjes uitgelegd. Ook hadden we afgesproken dat als de rondleiding klaar was dat we dan thee kwamen drinken bij haar. Na Babyhome zijn we naar Rangala Mission Hospital gegaan, dit is het ziekenhuis. Hier hebben we sister Agnes ontmoet. Zij is het hoofd van het ziekenhuis. Hier hebben we even gepraat en afgesproken dat ik 's middags nog even langs zou komen voor een rondleiding. Na het ziekenhuis zijn we naar Primary Girls School gegaan. Hier zal Gwyneth twee weken stage lopen. Maar twee weken omdat dan de grote vakantie in Kenia begint. Kiki en Gwyneth zullen dan in Babyhome stage gaan lopen. De Girlsschool is een stukje lopen, het zit niet op het compound. Toen we door de poort gingen werden we gelijk door 100 kinderen aangestaard, dit was wel een beetje ongemakkelijk. Hierna gingen we naar de leraren kamer en moesten we hier wachten op sister Ursela. Zij is het hoofd van de school. We hebben zeker twintig minuten gewacht tot ze kwam. Hier heeft Gwyneth afspraken gemaakt en zijn we weer vertrokken. Nu was het tijd om thee te drinken met sister Mary-Esther. Ze hadden een soort oliebollen en koekjes voor ons gemaakt. Super lief! Hierna ging Consulata weer naar huis en zijn wij gaan lunchen, het was ondertussen al 14:00 uur. Na het eten was ik zo moe dat ik in slaap was gevallen. Na het slapen zijn we weer naar het ziekenhuis en Babyhome gegaan. Na knuffelen met de baby's gingen we weer naar ons huis. Hier zijn we lekker gaan koken. ' s Avonds heeft Kiki een aftel kalender gemaakt en hebben we met zijn drieën Rummikub gespeelt. Hierna zijn we gaan slapen. 

Dinsdag 15 oktober:

Vandaag mijn allereerste echte stage dag! Om 08:00 uur was ik bij het ziekenhuis. Zoals bijna overal waar ik tot nu toe rond die tijd binnenkwam waren ze bezig met de overdracht. Super ongemakkelijk weer, hele ruimte vol met mensen. Hierna moest ik even met sister Agnes mee om te wachten op diegene die me rond zou leiden in het ziekenhuis. Toen hij er eindelijk was zei hij tegen andere collega's dat zij me maar op sleeptouw moesten nemen. Hij had zelf geen dienst vandaag. Toen ben ik met de artsenvisite meegelopen. Zo gaat de tijd wel lekker snel. Hierna mocht ik een aantal keer naar de apotheek lopen. Hier zal ik nog vaak langskomen denk ik. Vandaag ben ik ook aangesproken door een man die graag wilde dat zijn vrouw zou worden. Nouu neee bedankt meneer. Als ik niet geintereseerd was in hem dan zou zijn oom ook nog wel een optie zijn. Ze houden allebei wel van blanke vrouwen. Viezerikken. Verder heb ik vandaag niet zoveel gedaan. Het is wel nog steeds heel erg wennen in Rangala. Verder hebben we een rustige avond gehad.

Woensdag 16 oktober:

Weer een dagje stage, dag twee in Rangala. Toen ik binnenkwam waren ze net bezig met een mis. Want het is hier Katholiek. Ik weet dat het niet netjes klinkt, maar ik dacht oprecht dat ik in een sekte terecht was gekomen. Vond het best een beetje eng. Hierna was het tijd voor de overdracht en daarna de artsenvisite. Na de rondes is het tijd voor de medicatie. Vandaag heb ik doekjes mogen vouwen. Bijna iedereen was er mee bezig. Van 13:00 uur tot 14:00 uur heb ik pauze. Meestal is er van 14:00 uur tot 16:00 uur vrij weinig te doen. Om 15:00 uur is er nog een medicatie ronde en dat is het wel voor de dag. Wederom hadden we vanavond weer een rustige avond. 

Donderdag 16 oktober:

Vandaag was ik ietsje later dan normaal. Om 08:05 uur was ik er. Ik kreeg te horen dat ik te laat was.. Sommige Kenianen zijn echt niet te doen. Verder weer de normale ronde. Artsenvisite, medicatie en tussendoor niet zoveel doen. Rond 10:00 uur kwam er een zwangere vrouw binnen. Na onderzoek bleek dat ze 6 cm ontsluiting had. Bijna baby tijd! Verder was het een rustige dag. Wel veel opnamen, voornamelijk op de kinder en mannen afdeling. Nadat er een nieuwe opname binnen was gekomen moest ik even om de medicatie gaan bij de apotheek. Toen ik terug kwam waren ineens mijn collega's nergens te bekennen. De deur van labourward was wel gesloten. Dus het was baby tijd! Schijterd die ik ben, ik durfde niet naar binnen te gaan om te kijken. Ik bleef lekker zitten waar ik zat. Ineens ging de deur open en rende een collega heel hard weg. Even later kwam ze met een andere collega aanrennen en ging de deur weer dicht. Toen ze dokter zei dat ik gewoon mocht gaan kijken heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en ben toch maar gaan kijken. Het kindje was al geboren maar was geen adem aan het halen. Hij werd beademd en zijn hartje werd een beetje aan het werk gezet. Ik kreeg toch weer een beetje flashbacks van de vorige keer en hoopte heel erg dat hij het gewoon ging redden. Gelukkig ging hij langzaam aan ademen. Dat was echt een hele opluchting. Na de bevalling begon het ineens heel hard te stormen. Keiharde regen en onweer. Ook moest de medicatie van 15:00 uur nog uitgedeeld worden dus ben ik vandaag wat langer gebleven. Om 16:30 uur ben ik naar huis gegaan. Lekker uurtjes schrijven, haha! 's Avonds hebben we weer een rustige avond gehad. Eerste stageweek overleefd! 

Vrijdag 18 oktober:

Hue uitslapen! Nouja, bijna. De Nursery die naast ons huis staat was gewoon open. ' s Ochtends schreeuwen de kindjes altijd voor onze deur. Vandaag was een rustige dag. We hebben niet zo veel gedaan. Eventjes in de zon gezeten en verder de hele dag gezeten. Ook hebben we een rustige avond gehad. 

Zaterdag 19 oktober:

Vandaag toch echt een beetje uit kunnen slapen. Tot half 10, dat is zeker een applausje waard. Vandaag heb ik een wasje gedaan, gelezen en woordzoekers gedaan (mijn boekje is bijna uit!). Ook heb ik samen met Kiki Skipbo gespeeld. Ik vind het een geweldig spel en gelukkig vind Kiki dat ook! Gwyneth voelde zich vandaag niet zo lekker en heeft de hele dag op bed gelegen. Dus hebben Kiki en ik 's avonds samen gegeten. Gehaktballetjes met geroosterde paprika en gebakken aardappeltjes, super lekker! s' Avonds heb ik even met Nuria gevideobelt. Ze was twee weken geleden jarig dus daarom vierde ze vandaag haar feestje. Tijdens het bellen begon het ineens keihard te regenen en te onweren. Natuurlijk viel de stroom weer is uit, gelukkig duurde het niet lang. Later hebben Kiki en ik weer Skipbo gespeeld, we hebben afgesproken dat we er een competitie van gaan maken! Verder was het een rustige avond. 

Zondag 20 oktober:

Vandaag toch echt uitgeslapen! Om 10:00 uur werd ik wakker. Hierna hebben we met zijn drieën ontbeten. Na het ontbijt heb ik even mijn was opgehangen. Hierna zijn Kiki, Gwyneth en ik weer buiten gaan zonnen. Na een uurtje hielden we het niet meer uit en zijn we gaan lunchen. Hierna hebben we een rustige avond gehad. Totdat we in bed lagen. Voordat we naar bed gingen waren we een beetje druk dus onze geluidproductie was iets hoger dan normaal. Toen we in bed lagen hoorden we ineens iemand bij ons slaapkamerraam staan, hij begon ook tegen ons te praten. Kiki schrok zich helemaal rot dus dook vanuit haar bed op de mijne. We waren alle drie zo bang. Hij zei dat we te luidruchtig waren en dat dit echt niet kon. We boden onze excuses aan en waren heel stil. We waren alle drie super bang en durfden eigenlijk niet te gaan slapen. Het duurde lang voordat we allemaal lagen te snurken deze avond. 

Het was weer een drukke week met veel nieuwe indrukken. Hopelijk ben ik snel gewend in Rangala. Het is ook nog maar vijf weken tot we weer naar huis gaan. Het aftellen kan beginnen!

Ik ga mijn best doen om mijn volgende verslag netjes optijd te plaatsen :)

Groetjes uit Kenia!

Demi