Laatste week, afscheid Kenia en weer thuis!

Hallo allemaal,

Jajaja, daar ben ik weer. Vandaag ben ik precies twee weken thuis. Ik wens jullie veel leesplezier. Geniet er van, dit is het allerlaatste verslag van mijn Kenia reis 2019!

Maandag 18 november:
Vandaag het begin van de laatste drie dagen stage in Kenia. Om 08:00 uur liep ik naar stage toe. De poort was een keertje open! Achteraf bleek dat ze die speciaal voor mij hadden open gelaten. Toen ik aankwam waren ze al bezig met de report ronde van de nachtdienst naar de dagdienst. Hierna de doktersronde en de medicatie ronde. Hierna moest ik eventjes nieuwe vuilniszakken halen terwijl mijn collega de volle wegbracht. Ook ben ik vandaag langs Sister Agnes geweest. Ze had nog mijn stage overeenkomsten. Die moet ik natuurlijk wel terug hebben voordat ik weer naar Nederland ga. Hierna zag ik een medewerker van Babyhome met een baby en een kindje van de oudste groep. Hier heb ik nog even mee staan praten. Toen weer terug naar de afdeling. Ik mocht weer is langs de apotheek. Terwijl ik zat te wachten belde Kiki me. Ze zei dat Marielle er was en dat ze graag een meeting wilde houden. Terug in de nursing station was er een collega die ziek was. Ze had veel medicatie voorgeschreven gekregen. Ik mocht er een paar door haar infuus spuiten. Van een bepaald soort medicijn kan je heel erg misselijk worden als je dat te snel doorspuit. Mijn collega was ook erg misselijk geworden en moest bijna overgeven. Toen ben ik maar snel naar huis gegaan voor de meeting. Toen hebben we met zijn zessen bij Babyhome geluncht. Marielle en de mannen kwamen vandaag weer om samen met Kiki en Gwyneth de schilderingen af te maken. Ook ik heb nog een middagje geholpen. Alles is nu af! Nu nog twee daagjes stage in het ziekenhuis. Het is heel gek om te bedenken dat de reis er al bijna opzit. Nog even genieten van de tijd die we hier nog hebben.

Dinsdag 19 november:
Vandaag de een na laatste stage dag van onze Kenia reis. Ze laten nu de poort openstaan voor mij in de ochtend. Super fijn! Nu hoef ik niet meer zo lang te wachten of om te lopen. Het eerste uur heb ik eigenlijk alleen gezeten. Er was een klinische les bezig maar ik had geen zin om daar bij te zitten. Het is toch half in het Engels en Swahili. Hierna was het tijd voor de doktersronde. Tijdens de doktersronde werden er veel mensen ontslagen uit het ziekenhuis. Er bleven nog maar vier patiënten over. Allemaal op de kinderafdeling. Het was dus een korte medicatie ronde. De rest van de dag was het erg rustig. Toen ik naar huis ging ben ik nog even langs Babyhome gegaan. Kiki en Gwyneth waren er nog, dus ik ging even buurten. Na het avondeten belde Consulata mij ineens. Ze vertelde dat zij en Corry, voormalig coach en oprichter van de Kenia reis, vanavond langs zouden komen. Toen Corry er was vertelde ze ons over de stichting die zij heeft opgezet. Stichting Baja. Deze stichting heeft een aantal scholen in de regio van Rangala gebouwd. Ook hebben ze veel sponsoren en krijgen ze veel spullen die ze kunnen uitdelen in Kenia. Ze vroeg of wij morgen mee de binnenlanden in wilden. Hier zullen we dan een paar van die scholen bezoeken. Natuurlijk wilde wij dat. Eigenlijk zouden we morgen onze laatste stage dag hebben. Maar om het ‘echte’ Kenia te zien maken we natuurlijk wel een uitzondering. Dan maar op donderdag ochtend nog een paar uurtjes stage lopen. Nadat Corry naar haar eigen huisje was gegaan zijn wij ook gaan slapen.

Woensdag 20 november:
Vandaag gaan we het ‘echte’ Kenia zien! We zijn eerst met de auto naar Ugunja gegaan. Hier hebben we eventjes een supermarktje bezocht en hebben we wat gedronken bij een café. De meiden uit Kisumu waren er ook. We zijn vandaag in de omgeving van Rambula geweest. We hebben met zijn zessen in de bak van een pickup truck gezeten. Het was erg warm en niet zo comfortabel om te doen, maar wel super gaaf! We hebben drie verschillende scholen bezocht. Bij één van de scholen was een rivier. Hier haalden mannen zand uit de rivier om vervolgens te verkopen. Ook hebben we voedselpakketten uitgedeeld aan mensen die Consulata kende. We zijn ook bij een echt Keniaans huisje gaan kijken. Muren van klei en een riet dak. Echt een hutje op de hei zeg maar. Hier hebben we kleding gegeven en een voedselpakket. De mensen waren erg blij hiermee. Ook zijn we naar het huis van Consulata geweest en hebben we hier geluncht. Hierna was het weer tijd om naar Rangala te gaan. Onderweg hebben we zitten zwaaien alsof we een koninklijke familie waren. Ook werden we veel nageroepen: ’Mzungu, how are you?’. Dat hebben we veel gehoord. Maar dat was de afgelopen drie maanden sowieso een zinnetje die we vaak hebben gehoord. Eenmaal terug in Rangala zijn we nog even naar Babyhome gegaan. Sister Mary-Esther had ons uitgenodigd om thee te komen drinken. Hierna zijn de andere meiden weer naar Kisumu vertrokken. Na het eten hebben we al een deel van onze koffers ingepakt. Nog 5 dagen en dan gaan we naar huis!

Donderdag 21 november:
Na een nacht slecht geslapen te hebben is het toch echt tijd voor de laatste uurtjes stage in Kenia. Bij de doktersronde waren we op de kinderafdeling. Ineens maakte een meisje een foto van mij. Mijn collega’s zagen dat en spraken haar hierop aan. Ik zag de foto even snel en het was echt bagger kwaliteit. Ik hoefde me geen zorgen te maken. Verder was het hetzelfde liedje als altijd. De doktersronde, medicatie ronde en dan een tijdje niks doen. Terwijl ik zat te chillen zag ik ineens een stuk of 5 koeien door de gang lopen. Ik was helemaal in de war. Een koe had een dikke koeienkak achtergelaten in de gang. Jaja! Echt een koe in de gang. Dat zou toch is in Nederland moeten gebeuren. Dan is iedereen helemaal in rep en roer, hahaha. Na de lunch ben ik lekker thuis gebleven en nog wat spulletjes opgeruimd. Rond 16:00 uur zijn we naar Babyhome gegaan om nog foto’s te maken, van Gwyneth, Kiki en de kinderen. Ook hebben we Sister Mary-Esther een pakketje gegeven met spulletjes die wij niet meer mee zouden nemen naar Nederland. Ze was hier heel erg dankbaar voor. Zo lief om te zien. Hierna hebben we een pakketje met medicatie, hand desinfectie en handschoenen naar het ziekenhuis gebracht. Ook Sister Agnes was erg blij met de spulletjes. Ik heb nog even snel foto’s gemaakt van de afdelingen en van het ziekenhuis. ’s Avonds hebben we met Corry bij Sister Mary-Esther in Babyhome gegeten. Dit was als afscheid en bedankje voor de afgelopen 6 weken. Het eten was erg lekker. Ook was het erg gezellig. Heel raar om te bedenken dat we hier morgen weggaan. Vannacht echt onze laatste nacht in Rangala. Ik zal het missen.

Vrijdag 22 november:
Vandaag voor de laatste keer deze reis wakker geworden in Rangala. De laatste nacht hier gehad. Vandaag vertrekken we naar Kisumu om daar nog een paar dagen te zitten voordat we echt naar huis gaan. Nadat we zijn opgestaan hebben we onze laatste spullen in de koffers gedaan en het huis opgeruimd. Toen alles was opgeborgen en klaar stond voor vertrek, hebben we nog even bij Sister Mary-Esther thee gedronken in Babyhome. Hier zat Corry ook. Hier hebben we nog even gewacht tot Consulata en de auto ons op kwamen halen. Terwijl we zaten te wachten belde Consulata dat de auto een lekke band had, dus dat het nog even zou duren voordat ze er was. Na een half uurtje was ze er dan eindelijk. Nog even een laatste keer checken of we echt alles mee hadden genomen uit het huis. De koffers in de auto en we konden bijna gaan! Het ging natuurlijk weer op z’n Keniaans dus het duurde wat langer dan we eigenlijk wilde. Marga, een docent van school, was ook in Kenia en kwam die dag toevallig ook naar Rangala. We hebben haar en haar reisgezelschap nog even gezien. Dit was wel erg fijn. Zij konden zich bezig houden met de kindjes die naar buiten kwamen en dan konden wij onszelf erop voorbereiden dat we echt weggingen uit Rangala. Toen was de tijd echt aangebroken, we gingen de auto in. We hadden ons alle drie groot gehouden waar iedereen bij stond. Maar in de auto kwamen toch echt de tranen. De auto viel ook nog is stil, wij al aan het huilen natuurlijk. Toch moeilijk om doei te zeggen tegen een plek waar je zes weken lang hebt gezeten. Tijdens de reis naar Kisumu hebben we elkaar vooral niet aangekeken omdat we alle drie erg emotioneel waren. Aangekomen in Kisumu hebben we de koffers in het huisje gezet en hebben nog even een paar boodschapjes gedaan. We zijn deze avond vroeg gaan slapen omdat we er moe waren van de dag. Nog een paar dagen in Kisumu en dan gaan we naar huis!





Zaterdag 23 november:
Vandaag hadden we de wekker staan. Kiki, Gwyneth en ik zijn voor de laatste keer naar de Masai Market geweest. Lekker vroeg in de ochtend. Dit om de drukte en vooral de warmte voor te zijn. We hebben alle drie de allerlaatste souvenirs gekocht. Hopelijk past het allemaal in onze koffers, hahaha. Hierna hebben we de souvenirs thuis afgezet en zijn we naar Pandi Pieri gegaan. Hier hebben we kleding en andere spulletjes afgegeven. De meiden waren er erg blij mee. Toen moesten we snel weer naar Panda’s Paradise. We hebben een afscheidslunch georganiseerd voor de coaches. Toen we aankwamen was Marielle er al, oepsie. Wij moesten nog snel onze fruitsalade maken. We moesten ook nog een hele tijd wachten op onze Keniaanse coaches. Toen hebben we lekkere tomatensoep en champignonsoep gegeten. Ook lekkere crackers en kruidenboter erbij. Na de soep was het tijd voor bedankjes! We hebben alle zes spulletjes die we niet meer mee nemen naar Nederland. Dit hebben we verdeeld en aan onze coaches gegeven. Ze waren er alle drie super blij mee. Consulata moest helaas eerder weg omdat het nog steeds regenseizoen is. Afscheid nemen van Consulata was niet makkelijk. Niemand van ons hield het droog. Ik ga onze ‘Black Mama’ heel erg missen. Lief mens dat het is! Hierna was het tijd voor het toetje. Lekkere cakejes en een fruit salade. Na de lunch hebben we met zijn alle opgeruimd. Kiki, Gwyneth, Daphne en ik hebben ’s avonds nog met een hele groep bij Laughing Buddha gegeten. Het hele reisgezelschap van Marga, Marielle en Amos en wij met zijn vieren. Het was erg gezellig en heel erg leuk om met zoveel mensen aan tafel te zitten en gewoon lekker te kletsen over alles en nog wat. Later zijn Nina ( de dochter van Marga), Nowe (de op afstand geadopteerde zoon van Marga), Kiki, Gwyneth en ik nog naar de cocktail bar geweest. Het was een super leuke avond. Heb er heel erg van genoten. Nog even een leuke afsluiting van de reis.

Zondag 24 november:
Vandaag was het weer een beetje zondag uitslaap dag. Vandaag hebben we aan het zwembad gelegen. Helaas liet het weer het niet helemaal toe. We wilde graag nog bruin worden maar het was de hele bewolkt. Verder heb ik eigenlijk de hele dag gelezen en een beetje rustig aan gedaan. Verder heeft iedereen een beetje zijn eigen ding gedaan. ’s Avonds hebben we nog met zijn alle gezellig aan tafel gezeten. Lekker een muziekje aan, gezongen en vooral veel gelachen met elkaar. We vinden het allemaal heel erg jammer dat de reis er alweer opzit en dat we morgen naar huis gaan. De laatste avond hebben we nog even met zijn alle genoten. Het was erg fijn zo met z’n alle!

Maandag 25 november:
De dag waarop onze reis van 3 maanden zal eindigen. Vanavond vliegen we naar huis. Vandaag hebben we nog een beetje uitgeslapen. Kiki, Gwyneth en ik hebben in de ochtend onze koffer helemaal ingepakt. Nog de souvenirs erin en de laatste spulletjes die we nog nodig hadden. Verder hebben we de hele dag rustig aan gedaan tot een uur of vijf. Toen kwam Marielle. Om 18:00 uur zouden de auto’s bij Panda’s Paradise zijn. Dit ging weer op z’n Keniaans natuurlijk. De auto was er om 18:30 uur. Wij waren allemaal stik zenuwachtig natuurlijk. Nog even een laatste check in het huis, de koffers in de auto en we konden naar het vliegveld. Daar hebben we onze koffers samen met Marielle ingecheckt. Ze zeiden bij de incheckbalie dat de koffers gelijk door zouden gaan, zodat we dit niet zelf hoefden te doen. Dit vonden we allemaal een beetje spannend, maar dat zou vast goedkomen. Wij moesten nog een tijdje wachten totdat het vliegtuig vertrok. Het vliegtuig had een beetje vertraging. De passagiers gingen eruit en bijna gelijk mochten wij erin. Het was maar een korte vlucht. Het was erg gek weg te gaan uit Kisumu. Na drie maanden daar gezeten te hebben. In Nairobi hadden we een beetje stress. De douane duurde erg lang. We waren een beetje aan het stressen want we hadden nog super veel honger en we moesten ook al bijna het vliegtuig in. Na een lange tijd bij de douane gewacht te hebben waren we eindelijk door de douane heen. Toen hebben we nog snel een broodje gekocht en opgegeten en toen konden we al boarden. We vlogen terug met KLM, in een vliegtuig dat nog maar een aantal weken ‘in dienst’ was. Super luxe allemaal. De piloot zei dat we bijna konden vertrekken maar dat er niet netjes was omgegaan met bagage en met vracht, hierdoor zouden we wat later vertrekken. Toen gingen we eindelijk opstijgen. Onze reis zat er nu echt op. Om lekker cliché te zeggen, de reis van ons leven. Rond een uur of 1 kregen we nog avond eten. Voor vliegtuig eten was het super lekker. Hier heb ik echt van genoten. De stewardessen waren natuurlijk Nederlands dus konden we lekker Nederlands praten. Ze waren erg geïnteresseerd. Hierna heb ik nog even een serie gekeken. Ik heb eigenlijk ook wel kunnen slapen in het vliegtuig. Dat was wel heel erg fijn.


Dinsdag 26 november:
Jaja we zitten nog in het vliegtuig. Gelukkig wel kunnen slapen in het vliegtuig. Ik was weer een beetje wakker aan het worden, en wel meer mensen in het vliegtuig. Ineens moest iedereen naar de wc leek het wel. Er was een heuse file. Dit was wel erg grappig om te zien. Kiki, Gwyneth en ik zaten naast elkaar in het vliegtuig. Kiki bij het raam, Gwyneth in het midden en ik aan het gangpad. Gwyneth heeft me de hele reis per ongelijk (mag ik hopen) in mijn gezicht geslagen met haar nek kussentje, hahaha. Het ontbijt was ook echt heel erg lekker. Een broodje waar je al anderhalve maand naar verlangde, hij was zoooo lekker. Fruit in een bakje, yoghurt en een pannenkoek met van alles erin. Na het ontbijt duurde het niet meer lang voor we eindelijk weer in Nederland zouden landen. We waren allemaal super blij en een beetje zenuwachtig om iedereen weer te zien. We landde rond 06:30 uur op Schiphol, Amsterdam. Helaas duurde het nog zeker een uur voordat we het vliegtuig mochten verlaten. We konden de gate niet in met het vliegtuig. Er stonden bagage karretjes van een andere maatschappij in de weg. Dit heeft een hele tijd geduurd voordat deze waren weggehaald. Toen konden we eindelijk weer de Nederlandse bodem onder onze voeten voelen! Daarna begon de lange rit naar de bagage banden. Nog even een paspoort controle en we liepen de bagageband ruimte binnen. Wij nog tegen elkaar zeggen dat we niet gingen huilen voordat we onze ouders zouden zien. Maar nee hoor, dat mislukte compleet. We konden we al door de ramen zien! Toen begon de ellende. Eerst kwamen er een aantal koffers van ons. Twee voor Britt, één voor Nicolenne, Daphne, Gwyneth en mij en nog geen koffers voor Kiki. Het duurde en het duurde maar. Wachten en wachten. Uiteindelijk toch maar naar de KLM balie. Bleek het dat onze koffers vermist waren. Dat was echt heel erg kut, om het even bot te zeggen. Achteraf nog een formulier ingevuld. Gelukkig waren onze koffers nog in Nairobi en zouden ze zo snel mogelijk ook naar Nederland komen!
En toen kwam het moment waar we zo lang naar hebben uitgekeken. Het weerzien van m’n familie. Dat was janken natuurlijk, hahaha. Maar o zo fijn om iedereen weer te zien. En och wat was het al koud in Nederland. Wat een verschil met Kenia. Na de nodige knuffels en felicitaties, want Robin is jarig vandaag (!!) toch echt afscheid van de meiden genomen. Na drie maanden met elkaar gezeten te hebben gingen we weer naar ons eigen leventje. Ben heel erg blij dat ik de afgelopen drie maanden met Kiki en Gwyneth heb gezeten. Het was een onvergetelijke tijd!
Bij la place hebben we nog eventjes wat gedronken en gegeten. Mijn eerste saucijzenbroodje na 3 maanden gegeten. Wat was het lekker! Hierna was het tijd om weer richting Goes te gaan. Het was wel weer een beetje gek om de Nederlandse wegen te zien.
Eenmaal thuis kon ik eindelijk de katjes weer zien. Wat heb ik die vier monsters gemist. En wat waren ze blij dat ik weer thuis was. Er waren er drie niet meer van me af te slaan de hele middag, hahaha. Verder was het een rustige dag. Weinig gedaan, ik was nog zo moe van de reis.


De rest van de dagen in Nederland:
Daar is het weer, mijn eigen leventje in Nederland. Wat was het weer wennen de eerste paar dagen. Vooral de kou, sjonge jonge niet te doen. Maar eigenlijk voelde Kenia ook als een grote droom. Alsof ik er nooit ben geweest. Maar och wat heb ik genoten daar aan de andere kant van de wereld. Heftige dingen meegemaakt, mooie dingen meegemaakt en vooral heel erg dankbaar geworden voor alles wat ik heb. Deze reis was het 100% waard en heb geen spijt dat ik het heb gedaan.
Wel was het in Nederland weer erg wennen. Op zaterdag ben ik weer naar scouting gegaan, ’s avonds naar de stad en zondag met mijn vader en zus naar een concertje in Breda.
Op maandag was het weer tijd om naar school te gaan. Heel gek om na drie maanden daar weer ineens rond te lopen terwijl de hele reis eigenlijk nog een beetje in moet dalen. Dinsdag ook naar school geweest. Woensdag, donderdag en vrijdag was het alweer tijd voor een nieuwe stage plek. Na alles wat ik in Kenia heb gezien en geleerd zal deze nieuwe stage ook helemaal goedkomen.
Verder kickt de vermoeidheid nog wel erg in en is het ook wel weer een ‘cultuurshock’ om weer in Nederland te zijn. De Hakuna Matata spirit is er al wel weer een beetje vanaf. Het zal allemaal wel weer erg wennen zijn.

De afgelopen drie maanden heb ik immens veel geleerd en ervaringen opgedaan die ik me mijn hele leven bij me zal dragen. Dingen gezien die ik hopelijk nooit meer hoef te zien, maar ook prachtige dingen gezien die niemand meer van me af kan pakken. Wat ben ik blij dat ik deze kans met beide handen heb gepakt en volledig ben aangegaan. Zelf kan ik de verhalen nu allemaal nog niet mijn hoofd uitkrijgen, dat komt allemaal nog wel.
Ik hoop dat ik jullie allemaal heb mee kunnen nemen in mijn leven in Kenia en dat jullie net zoveel van mijn verhalen van de reis hebben genoten als ik daar heb genoten.
Dit was het dan, mijn laatste verslag. Lieve mensen, bedankt voor het lezen en de leuke reacties op mijn verslagen. Het leven in Nederland begint weer met een Demi die een rugzak vol aan nieuwe levenservaringen met zich meebrengt.

Groetjes uit Nederland!
Demi